Wat een nacht! Gisteravond was het nog heel warm toen we naar bed gingen. Mama slaapt op een mega groot luchtbed ( je weet wel, zo’n prinsessending! ) in de vrachtwagen. Om het daar wat te koelen hebben we de grote achterklep half open laten staan. Heel leuk idee, ware het niet dat het ’s nachts ging plenzen! Dus hup Rudolf en ikke er in een T-shirtje uit bed om haar van een verdrinkingsdood te redden. Onderweg kwamen we onze stoelen tegen die ook graag wilden onderduiken. Klaar wakker stapten we weer in bed, waar ik niet kon slapen omdat ik doodsbang voor onweer ben. Resultaat, een nou niet direct uitgeruste Esther. En juist vandaag wil je goed bij de les zijn, want ik zie stiekem altijd op tegen deze marathon. Als groom moet je heel goed weten waar je moet staan/hangen achter op de wagen. Afgelopen jaren lagen er altijd wel een aantal op de kant. Daarnaast hebben we sinds een week onze nieuwe Kelders marathon wagen. Hij is zo’n 60 kilo lichter dan de oude wagen. Helaas hebben we er nog niet echt goed hindernissen mee kunnen trainen. Toch hebben we hem mee genomen omdat in de bergen een lichtere wagen wel fijn is.
Lotte en Rudolf brengen achter onze Nissan Micra de marathon wagen naar de start A. Wij denken dat het slimmer is om je paard geen onnodige kilometers te laten maken naar de start A die al halverwege de steile berg ligt. Dus Rudolf loopt met Diesel aan de hand erheen. Het A traject is wel echt prachtig, wat een uitzichten heb je daar! Je gaat maar hoger en hoger de bergen in. Voor de paarden heel erg zwaar. In het A hadden we volgens de hartslagmeter die er bij diesel hier altijd aan hangt een aantal pieken van over de 200! En die duren vaak ook langer dan een minuut, dus de kans op verzuren is erg groot! En dat terwijl je nog niet eens in de hindernissen bent. En dan is het zover! We gaan door de hindernissen knallen. Van te voren gieren de zenuwen door mijn keel, totdat we door de eerste start gaan dan is het over en ben ik 300% geconcentreerd op het groomen.
Samen met Rudolf en Diesel voel je je echt een geoliede machine. Gaan, sturen, draaien , galopperen en tijden checken. En dan hup, de volgende hindernis in. Wat is dat een gaaf gevoel. Even pochen; de hele schuine hindernis op gravel; nr drie; juist die hindernis waar veel over de kop gaan en wat ik echt een hele lastige vind; DAAR REDEN WE DE 2E TIJD!
En de laaste nr 7, een hele technische hindernis reden we de 5e tijd. Zo zie je dat hij nog niet verzuurd is, hij blijft goed door het lijf lopen. Bij de dierenarts aangekomen wil hij niet eens stil staan. Wat een super dier hebben we toch! Eindresultaat; een 9e plaats! Apetrots.
